Stel je voor ... Dat de wereld die je omringt onbeweeglijk is. Dat het zuchten van de wind en het geruis van de regen onophoudelijk voortduren in eindeloze monotonie ... Dat de stilte onverstoord blijft heersen, terwijl je zelf langzaam opgaat in onzichtbaarheid ... Zo is het in mijn leefwereld. Een wereld waarin de tijd niet langer zijn klagende wiegelied aanheft. Een wereld in verval, zonder kleuren, waar de geesten en verloren zielen eindelijk rust vinden in hun statige graftomben waar de tijd geen vat op heeft. Ik ben dertien jaar oud. Mijn naam is Elisabeth. Mijn haren zijn bleek als het leven. Als je er het hart voor hebt kan je me vinden. Al moet je daarvoor wel eerst sterven ... Is het nodig onze sterfelijkheid te aanvaarden om in vrede te kunnen leven? Barbara Canepa, co-auteur van de succesreeks Sky Doll, brengt ons een prachtig verhaal vol levenslust over onze diepe angst voor de dood.