Er zijn twee soorten mensen op aarde: zij die snel een taal leren en zij die hiermee worstelen. Ik (en waarschijnlijk jij ook) behoor tot de laatste groep. Ik moet niet denken aan de vele uren (en geld!) die ik besteed heb om het Engels onder de knie te krijgen. Ik haatte iedere minuut hiervan. Maar je lijkt slim als je Engels spreekt, dus bleef ik doorgaan. Dat betekende het volgen van lessen, intensieve zomercursussen en zelfs naar New York gaan om op ijskoude winterochtenden vroeg op te staan om naar een Russisch deel van Brooklyn te gaan, wat voor mij gelijk staat aan de Far West. Ik slaagde er nauwelijks in wakker te blijven tijdens de lessen op Times Square, gegeven door leraren met dubieuze accenten terwijl zij massages kregen van toegewijde Japanse studenten. Al deze leermethoden werden vergezeld door bijbehorende lesboeken waarin spannende onderwerpen aan bod kwamen als extreme sporten en atmosferische omstandigheden. Je kent het wel, een alledaagse woordenschat die je nodig hebt wanneer je je huis verlaat en een paraglider meegenomen ziet worden door een orkaan. Nadat ik dat allemaal had gedaan aan de andere kant van de Atlantische Oceaan moest ik nog een manier vinden - met mijn geheugen als een zeef - om wat ik geleerd had ook nog eens te onthouden. Ik besloot om mijn tekenvaardigheden te gebruiken om woorden en grammaticale begrippen te onthouden. Die tekeningen zijn in dit boek terechtgekomen waardoor Engels leren leuk geworden is. Misschien werkt het niet voor jullie, maar het tekenen hielp mij het Engels onder de knie te krijgen. Lijk ik nu niet slim?