Juli 1986. Nicolas en zijn neef Guy vervolgen de roadtrip in hun oude Citroën Visa door Turkije, op de hielen gezeten door een dode dichter die over zijn auteursrechten waakt. Monotone trajecten over asfaltwegen, waar alleen klankpoëzie voor afleiding zorgt, worden afgewisseld door schilderachtige, eeuwenoude steden, zoals het overweldigende en angstaanjagende Istanbul. Hun odyssee heeft geen eindbestemming – ze willen simpelweg zo ver mogelijk zien te komen. Onderweg denkt de tekenaar na over de keuzes die hij in zijn leven heeft gemaakt en mijmert hij over de werking van het geheugen. Sommige indrukken zijn nog haarscherp, terwijl zijn herinneringen aan de Bosporus zijn verdrongen door de aquarellen van William Turner. En onwillekeurig dwalen zijn gedachten af naar zijn reis naar Wit-Rusland, tien jaar later, waar de wolk van Tsjernobyl nog altijd zijn schaduw wierp.